پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

خواص آیات و سوره‌های قرآنی که در آیینه روایات بازتاب یافته ، علاوه بر اثرگذاری های اخروی و معنوی، دارای اثرگذاری های مادی نیزمی شود.امام صادق(ع) به نقل از حضرت علی (ع) فرمود، ۳۷تهلیل در بیست و چهار سوره از قرآن از بقره تا مزمّل است كه هر كس بخواند بلاهاى او برطرف شود و قرضش ادا گردد و حاجتش برآورده شود و ترسش برطرف گردد و قلبش مطمئن شود و از امراض مصون ماند و خداوند او را شاداب و زنده گرداند و راضى بمیراند و در بهشت جاى دهد و ... ، بهتر است اقدام به تلاوت و بهره گیری از آنها کند.ممکن است آیات دیگری در قرآن وجود داشته باشند که به صورت غیر مستقیم، ناظر به توحید خداوند بوده و معنایی مشابه با «لا إله إلّا الله» داشته باشند؛ اما آنچه در این روایت آمده، تنها به موارد اشاره شده که به صراحت بیانگر توحیدند( مجموعا ۳۹ تحلیل قرآنی داریم که ۳۷ تای آن با لا اله الا و دو تای آن با ما من اله الا آمده است). لازم به توضیح است که روایاتی که برخی از کتاب‌ها در باب قرآن‌ درمانی وارد نموده و بدان استناد کرده‌اند( خصوصا روایات ذکر شده از طرف اهل ذکر و عرفان)، عموما از لحاظ علم حدیث‌شناسی فاقد اعتبار و اعتنا بوده و وضعیت روایی آن‌ها به قدری مخدوش می‌نماید که جز ساختگی بودن آن‌ها ، نتیجه ای حاصل نمی‌گردد. در خصوص روایات ارایه شده در ادامه متن، جای دارد وضعیت علم الرجال( سلسله سند روایت) و علم الدرایه روایت، واحد یا غیر واحد بودن روایت بررسی بیشتری شود. بر طبق تاکیدات امام صادق(ع) ، خداوند پرهیز دارد از این‌که کارها را از مجرای غیر طبیعی خود اجرا نماید. از این رو برای هر چیزی سببی و برای هر سببی گشایشی و برای هر گشایشی ،کلیدی قرار داده است.ذكر «تهليل» ، اعتراف به يگانگى خداوند متعال بوده و ايمانْ افراد به خداوند،با این ذکر آغاز و تجديد مى شود ، لذا این ذکر، مهم تر از اذکار تسبيح و تحميد خداوند است . در احادیثی نیز بر استحبابِ گفتن لااله الاّ اللّه در همه حالات و توصیه به برگزیدن آن از میان اذکار مختلف تأکید گردیده است.

 شیوه مواجهه آدمی با مقوله مرگ تأثیر شگرفی بر شیوه زیستن او دارد به گونه ای که می تواند انسان را به سوی زندگی اصیل و معنادار سوق دهد یا موجب یأس, ناامیدی و پوچی و بی معنایی زندگی باشد. مرگ‌اندیشی می تواند معنای متفاوت داشته و از منظرهای مختلف مورد توجه قرار گیرد. گاه مرگ‌اندیشی به این معناست كه شخص همیشه به این توجه دارد كه زندگی تا بی‌نهایت ادامه ندارد و در نهایت به دیوار مرگ بر می‌خورد. بالاخره ماهیت زندگی پس از مرگ با زندگی اینجا فرق می‌كند. باز به گفته علی‌بن‌ابی‌طالب(ع): «الیوم عملٌ و لاحساب و غداً حسابٌ ولا عمل.» زندگی اینجا با زندگی آن طرف تفاوت اساسی دارد، زیرا، اینجا عمل هست ولی محاسبه‌ای در كار نیست، آنجا محاسبه است و دیگر عملی در كار نیست. بنابراین، میان ماهیت دو جهان كه در یكی عمل هست و حساب و كتابی در كار نیست و در یكی فقط حساب و كتاب در كار است و دیگر نمی‌توان دست به عمل زد، تفاوت بسیار است. پس، گاه مرگ‌اندیشی، یعنی توجه داشتن به «نهایت‌ داری» زندگی و اینكه زندگی یك امر نامتناهی و بی‌كرانه نیست. معنای دوم مرگ‌اندیشی یعنی «ترسیدن از مرگ»، زیرا، یكی از معانی «اندیشه» در زبان فارسی، «ترس» است، مثلاً، در متون قدیم می‌گویند: «اندیشه مدار»، یعنی «مترس». پس، «اندیشه» همیشه مانند امروز به معنای «تفكر» نبوده است، از این‌رو، «مرگ‌اندیشی» گاه به معنای «ترس از مرگ» است. در روانشناسی انواع مختلفی از «فوبیا» یا ترس‌های بی‌جهت تشخیص داده شده است؛ یكی از فوبیاها و ترس‌های بی‌جهت، ترس از مرگاست. مرگ‌اندیشی معنای سومی نیز دارد كه نه به معنای نهایت داری زندگی است و نه به معنای ترس از مرگ، بلكه به این معنا است كه كنش‌های شخص چه واكنشی در پس از مرگ خواهد داشت. یکی از مهمترین اهمیت های مرگ اندیشی ،تاثیر آن بر معنای زندگی ناشی از رابطه انسان با هستی و هستی معطوف به مرگ اوست. اندیشه مرگ نیرویی برای گسست از پوچی روزمرگی و معناداری زندگی به شمار می آید. در مواجهه با نیستی و تکاپو در میدان مرگ، مرگ اندیشی قادر به کسب بصیرت نسبت به واقعیت جهان, آزادی و اصالت بخشیدن به زندگی و به تبع معنا و جهت دادن به زندگی است. حفظ هویت فردی, کشف امکانات وجودی در این دنیا, انتخاب آگاهانه و زندگی متفکرانه و مسوولیت در برابر خود و دیگران از پیامدهای زندگی اصیل و معنادار است.

«دوست داشتم تا جایی که می‌توانم، شبیه اهل بیت(ع) شوم. دلم می‌خواست پیاده‌روی اربعین را که به ما توصیه کرده‌اند، به روشی که خود ایشان انجام می‌دادند، انجام دهم. اهل بیت از خانه با پای پیاده به زیارت اربعین می‌رفتند. پس من هم از خانه پیاده راهی کربلا شدم.»

محبوب شدن نزد پروردگار عالمیان کار سختی نیست و به راحتی می‌توان به بالاترین درجه معنویت در دنیا و آخرت رسید.محبت پروردگار عالمیان به بندگانش آنقدر زیاد است که میزان آن را نمی توان مقیاس کرد. خداوند، انسان اشرف مخلوقات را جانشین خود در روی زمین قرار داد و از میان آنها برگزیدگانی را برای نشاط، سرور و شادی دیگران برگزید و این مقام بزرگترین نعمت الهی است که بر آنها ارزانی داشته است.

تا به امروز که چند روزی از ماه مبارک رمضان گذشته است، چقدر برای ارتباط برقرار کردن با خدای مهربان وقت گذاشته ایم؟

اسلام ثروتى را مى پسندد که مایة فساد در زمین، فراموش کردن ارزش هاى انسانى، گرفتار شدن در سابقة جنون آمیز تکاثر نگردد، انسان را به خود برتربینی، تحقیر دیگران و حتى رویارویى با پیامبر و بزرگان دین نکشاند.

یکی از مراجع تقلید گفت: در برخی مجالس افرادی به نوعی به آیات استدلال می‌کنند که گمراه‌کننده است و باید در این موارد به متخصص و اهلش مراجعه کنند تا به گمراهی گرفتار نشوند.